Eerder ontdekten we de rivier de Zenne al per kajak van Halle tot Brussel en 9 km ondergronds onder Brussel door. Nu was het tijd om onze ontdekking van de Zenne verder te zetten en deze keer van Brussel tot het einde van de rivier in het Zennegat. Exact op de plek waar we uit het water kwamen na onze ondergrondse tocht gingen we nu weer te water om vandaar te vertrekken. We zijn vroeg in de morgen gestart want er was 25 km af te leggen met misschien wat tegenstroom door de getijden waar de Zenne onderhevig aan is. Het vertrekpunt situeerde zich net voor het waterzuiveringsstation, een plek waar je vanop het water een goed zicht hebt op het volume aan gezuiverd water dat de Zenne instroomt vanuit het zuiveringsstation. Dit volume samen met dat van het waterzuiveringsstation Brussel Zuid zorgt voor een groot deel van het debiet van de Zenne. Normaal stroomt de rivier aan een debiet van ongeveer 5 m3/s maar enkele dagen voor onze tocht werd een record gebroken sinds het begin van de metingen in 2007, het debiet schoot door hevige regen binnen een tijdspanne van 3 uur naar 64 m3/s, een enorm debiet.

Van Brussel tot Vilvoorde ligt de rivier op de meeste plekken verscholen alsook ingekapseld tussen betonnen of stalen oevers. Tot je op een gegeven moment een tunnel tegenkomt, de Zenne stroomt in Vilvoorde ook 1,5 km ondergronds. Begeleid door duikers passeerden we ook in deze tunnel waar het helemaal donker is, het was de eerste keer dat er kajaks passeerden net zoals in de Brusselse tunnels. Aan de in- en uitgangen van deze tunnel hangen grote doeken om muggen in de tunnel te houden, maar bij onze passage waren er geen te bespeuren. Na Vilvoorde gaan de oevers over naar natuurlijke oevers en is de rivier zichtbaarder, je kan er langs fietsen. Op een gegeven moment heb je de keuze tussen twee takken. Ter hoogte van Weerde is in het verleden een nieuwe tak aangelegd om Weerde te beschermen tegen overstromingen. Wij namen de oude, originele tak van de rivier, die is langer, mooier en meandert. Het is daar dat het ons opviel dat ook daar de rivier vervuilt is, zoals over de hele lengte. Er was drijvend afval te zien maar ook bv vochtige doekjes die in de kanten blijven hangen, een gevolg van riooloverstorten.

Na de middagpauze merkten we op dat onze kajaks volledig uit het water lagen op de rotsen daar we ze in het water hadden achtergelaten. In de tussentijd hadden de getijden het niveau van de rivier drastisch laten zakken. Vanaf daar stroomt de rivier quasi rechtdoor, duidelijk niet meer het origineel traject, helemaal tot aan het einde in het Zennegat. Daar kwamen we na 8u en 25 km kajakken aan. Net zoals onze andere twee tochten was het een magische manier om de rivier zo te leren kennen. En alweer konden we niet anders dan vaststellen dat de rivier nog steeds vervuild is, ook ver buiten Brussel. Er is nog heel wat te doen om van de rivier een propere en gezonde plek te maken. Er moet sterk geïnvesteerd worden in het aanpakken van riooloverstorten en directe lozingen moeten volledig stopgezet worden.

Bekijk hier de video van onze tocht van Halle naar Brussel en hier de 9 km lange ondergrondse tocht in Brussel.